Deel 7
Gosport, 16 Juli 2007
Het is al weer een maand geleden sinds ons laatste verslag. Dat heeft 2 redenen. Allereerst hebben we weer een tijdje vastgelegen in Falmouth, dus veel was er niet te vertellen en verder ging onze webmaster per 1 juli op een zeer welverdiende vakantie dus konden we niets plaatsen.
Tijdens ons verblijf in Falmouth was er ineens een gaatje in het slechte weer en besloten we met de boot de River Fal op te gaan. Een prachtige rivier waar je op vele plekken aan een mooring of achter je eigen anker kunt overnachten. Wij kozen voor een mooring bij “Smugglers Cottage” – al eeuwenlang een café-restaurant en gelegen in een vredige, prachtige natuur met hoog op de achtergrond een kasteel. Met de dinghy natuurlijk even naar het pittoreske café, waar we onder het genot van een glas wijn van de omgeving en een paar voor ons onbekende vogels hebben genoten. Nog lang hebben we in de kuip van de ondergaande zon en de vredige natuur genoten. Dat doet een mens goed. De volgende dag op naar de Helford River. Ook die werd ons aanbevolen. Ons viel hij tegen, maar misschien kwam dat ook wel omdat het vrijwel meteen na aankomst fiks begon te regenen en te waaien. Het werd een nacht die nare herinneringen naar boven bracht. Geruk en getrek aan de mooring met de daarbij onverwachte, dodelijk vermoeiende bewegingen. Flessen vielen om, allerlei dingen schoven van hun plek. De volgende dag maar weer gauw terug naar ….. Falmouth. Het onstuimige weer houdt nog een paar dagen aan. Dus Win d'r verjaardag wordt gevierd in …. Falmouth. We blijven de weerberichten op de voet volgen in de hoop weer “een gaatje” te krijgen. Meestal vergeefse hoop. Steeds weer RAIN. Visibility: Moderate occasionally Poor. Wind: W or SW 6 – 7 occasionally gale 8. Seastate: Moderate becoming rough. Puur slecht dus. We luisteren veel naar de radio. De programma's van Radio Cornwall en daarna Radio Devon en Solent en hun presentatoren kennen we nu op ons duimpje. Er wordt alleen maar muziek uit onze jonge jaren gedraaid met een sterke voorkeur voor ABBA, dus lekker zwijmelen. En dan komt eindelijk de dag dat we Falmouth kunnen verlaten. Er staat niet veel wind en overal om ons heen zien we buien vallen maar op zee blijft de zon schijnen. De ca. 30 mijl naar Plymouth moeten we bijna helemaal op de motor doen. De laatste paar mijl kunnen we gelukkig nog even zeilen.
Ook in Plymouth liggen we een aantal dagen verwaaid. Het volgende “gaatje” in het weer brengt ons naar Brixham, zo'n 45 mijl verderop. Voor het eerst sinds tijden een geweldige zeiltocht. We genieten volop. We hadden al een vermoeden dat de log niet goed werkte en dat wordt nu bevestigd want hij geeft de pijp aan Maarten. We denken dat de romp behoorlijk is “aangegroeid” en dat de log daar ook last van heeft. Ook het varen op de motor gaat niet zoals het hoort. “Touch of Wind” zal de kant op moeten.
In Brixham hebben we maar 1 dag veel regen en te veel wind. Ongekend.!
Dan weer een geweldige zeildag van meer dan 50 mijl naar Weymouth. We begonnen de dag met slechts 5 knopen wind maar eindigden met 24 knopen (windkracht 6). Aan het eind van de tocht wordt het best zwaar want de golven groeien tot zo'n 2 meter . Is gewoon keihard werken, maar ook genieten.
Ook Weymouth zien we door het weer een paar dagen langer dan we wilden. Op 3 juli kunnen we weer weg en is ons doel Yarmouth op het eiland Wight. Het ziet er allemaal goed uit en we zeilen lange tijd heerlijk, maar de wind trekt meer en meer aan en de golven worden hoger en hoger. Met de wetenschap dat we door “The Needles” moeten, waar bij sterke wind behoorlijk wat brekers zijn – dat vaarwater wordt dan ook “de wasmachine” genoemd – besluiten we toch maar uit te wijken naar Poole. Een goed besluit. Daar meren we af aan de stadskade. Prima plek bij aflandige wind. 's Avonds worden we aangesproken door een Nederlands jong stel, dat kortgeleden een Trimaran heeft gekocht. Het “ding” is 11,5 bij 9 meter en ligt op dat moment aan een mooring. Door de harde wind en de pittige golven liggen ze erg onrustig. Voor die afmetingen is er geen plek in een Marina te vinden, dus hopen ze op een plekje aan de stadskade, waar de paar beschikbare plaatsen inmiddels bezet zijn. We nodigen ze uit naast ons te komen liggen. Daar hoeven ze niet over na te denken. De volgende dag draait de wind met als gevolg dat we dan op de lage wal liggen. Met die grote Tri tegen ons aan en de golfslag van de veelvuldig voorbijvarende beroepsschepen dreigt dat helemaal niet goed te gaan. We worden tussen de wal en de Tri gemangeld. Een dikke houten plank, die we tussen onze stootwillen en de kademuur hebben hangen, breekt spontaan in stukken. We besluiten meteen weg te gaan en de veilige beschutting van de verderop gelegen Marina op te zoeken.
Op 7 juli kunnen we de tocht naar Yarmouth afmaken. Als je zeiler bent kun je je geen mooiere dag wensen. Bakstagwindje van 10 tot 19 knopen met daarbij een lekker zonnetje. Bij de Needles lijkt het op een milde wasmachine als daar de toch nog behoorlijke golven breken op de naastgelegen zandbanken. Yarmouth heeft een prachtige haven waar alles heel goed geregeld is en wordt. Hoe druk het ook is, er is dankzij de inzet van het rondvarende havenpersoneel altijd voor iedereen een geschikte plaats. Yarmouth zelf is piepklein en typisch Engels, dus leuk. Yarmouth ligt aan de rivier de Yar, die tot bijna de andere kant van Wight reikt. Omdat je er met de boot niet op kunt vanwege het ondiepe water wordt aanbevolen om het met de dinghy te doen en van de natuur te genieten. Het was zeker de moeite waard. Het wemelt er van allerlei verschillende soorten steltlopers, ganzen en eenden. Prachtig. We wilden in Freshwater naar de hier alom bekende pub The Red Lion, maar we waren wat vroeg wat betreft het tij. Het laatste stukje moest (door Rens) roeiend afgelegd worden, waarbij de peddels contant door de blubber gingen. En om aan de wal te komen moesten we door die bagger heen lopen. De mensen op de kant dankten ons voor “The Entertainment”. Vies maar tevreden hebben we op het terras van de Pub onder het genot van een glaasje in het zonnetje zitten genieten.
De dag daarop vertrekken we naar het even verderop gelegen Cowes, waar de boot op de kant kan. Het is een kort maar heerlijk tochtje, wat we weer helemaal zeilend kunnen doen. De volgende ochtend wordt Touch of Wind uit het water getild. De romp zag er helemaal niet verkeerd uit maar op de schroef, schroefas en onder de kiel hadden duizenden schelpdiertjes een prettig onderkomen gevonden. Na een dagje hard werken was het probleem opgelost. Met een gladde romp en zonder medereizigers gaan we 2 dagen later naar Southampton. Een lekkere tocht, maar de stad valt ons tegen en omdat het weer het zomaar toelaat gaan we de volgende dag al weer weg. Volgende stop is Gosport tegenover Portmouth. Ook nu alleen maar watergeluiden en geen motorgeronk. In Portmouth staat een gigantische toren van 170 meter hoog in de vorm van een spinnaker. Al van ver kun je hem zien. Als je daar bent moet je er zeker een keer in geweest zijn, dus zo ook wij. Een prachtig uitzicht over bijna de hele Solent.
Och, we hebben het niet zo slecht. Of, als je zoals wij “positive waves” hebt: We hebben het goed.